Mooi heupje

Het gebeurt nog zelden dat ik bewonderd word om mijn fysiek, maar nu liep toch een gedistingeerde heer op leeftijd in een mooie, witte doktersjas door de gang van het ziekenhuis en bij elke andere witte jas die hij tegen het lijf liep, klonk weer diezelfde tekst: “Mooi heupje! Niet te geloven zo mooi en tien jaar oud!” Vooral dat laatste “tien jaar oud!” bracht bewondering op de gezichten van de collega’s.

Het betrof de kersverse foto van mijn rechter kunstheup. Ja, voor u links en voor mij rechts.

Ik heb die afbeelding toch maar geplaatst, niet uit trots, meer uit tevredenheid. Ik had er overigens nooit een bericht aan gewijd, als ik niet op mijn vorige, Engelstalige blog af en toe in de Search Meter zoekopdrachten had aangetroffen – in het Nederlands – over mijn welzijn. Soms bizar, zoals: “Een kunstheup gaat toch niet eeuwig mee?” of mysterieus: “Hans ziek? Alweer?” etc.

Mochten die mensen hier nog eens langs komen, dan kan ik ze verzekeren dat er voorlopig alle reden is om aan te nemen dat mijn kunstheup van titanium en porselein langer meegaat dan ik.