Ik weet niet hoe het voor anderen is, maar ik ervaar BDSM als een seksuele geaardheid. Ik vind de afkorting BDSM wat vaag, maar ik hou in algemene zin niet zo van afkortingen. ZZP’er vind ik ook zo vreselijk. Zelfstandige Zonder Personeel. Dat klinkt als Boer Zonder Klompen. Kinky vind ik veel prettiger klinken, al is er geen mooie Nederlandse vertaling voor.
De afkorting BDSM is verwarrend genoeg om mensen die er niets mee te maken hebben voldoende ruimte te bieden om zelf op negatieve wijze in te vullen waar die letters voor staan en reken maar dat er aan negatief denken momenteel geen gebrek is.
In gesprekken met vrienden en kennissen hoor ik vaak dat acceptatie van BDSM in de maatschappij voor hen ook niet zo belangrijk is. Ze willen voor hun kinderen of buren niet weten wat hun seksuele voorkeur is en dan voegen ze er vaak aan toe dat het geen enkel probleem is om twee Facebookprofielen te onderhouden. Eén voor wie ze werkelijk zijn en dan nog eentje voor wie ze zouden willen zijn.
Nou word ik van een enkel Facebookprofiel al doodmoe, laat staan dat ik twee profielen zou moeten beheren. Ik heb het wel gedaan hoor, net zoals veel andere BDSM’ers en ik had ook een heel goed excuus: namelijk dat mijn werkgevers zo’n moeite met mijn geaardheid hadden.
Hoe ik dat zo stellig kon beweren weet ik niet meer zo goed, want ik kan me niet herinneren in veertig jaar arbeid ooit een werkgever te hebben gehad die naar mijn seksuele geaardheid heeft geïnformeerd.
Uiteindelijk heb ik – en dat kan helaas pas wat makkelijker als je oud bent – besloten dat ik toch meer problemen had met de dagelijkse aanwezigheid van een werkgever dan dat die werkgever last zou kunnen of mogen hebben van wat ik in mijn vrije tijd doe. Dat heeft me wel wat inkomen gekost, maar toch voel ik mij een stuk rijker.
Ik blijf dan ook op de bres staan voor BDSM. Ik zie nog steeds niet in wat wie dan ook te oordelen heeft over wat mijn partner en ik lekker vinden om te doen op momenten dat niemand daar last van heeft.
Wel stel ik mezelf steeds vaker de vraag of mijn bescheiden activisme wel zin heeft en tot mijn spijt moet ik die vraag steeds weer negatief beantwoorden.
Gewone doordeweekse BDSM’ers worden in de media min of meer gegijzeld door de commerciële BDSM. Wordt er namelijk eens een half uurtje op televisie besteed aan BDSM, dan komt steevast een professionele Domina voor de camera om uit te leggen wat BDSM is en prompt wordt weer dezelfde oude vertrouwde mestkar leeggestort over de goedgelovige bevolking. Ik kan die teksten inmiddels dromen. In veertig jaar is er bijna geen woord aan veranderd.
Een Domina, meestal van middelbare leeftijd, die al langer op het vaste telefoonlijstje van de redactie van een praatprogramma staat komt aan het woord: ‘Ja hoor, al mijn klanten zijn in het dagelijks leven vaak heel belangrijke mannen.’ Presentator of presentatrice met een schunnige glimlach om de lippen: ‘Ook mensen uit de politiek?’ Oude Domina: ‘Ja hoor, juist heel veel mensen uit de politiek!’
O, wat kan ik me dan ergeren… Het spijt me zeer. Ik wil niet arrogant of naar overkomen, maar het kan toch niet idioter? Je gaat toch ook geen high class escort in een praatprogramma uitnodigen om uit te leggen wat echte heteroseksuele liefde is?
Als ik dit soort dingen aan de keukentafel met vrienden of kennissen bespreek en er nog wat langer over doorzeur omdat het nu eenmaal mijn stokpaardje is, dan ontstaat vaak de indruk dat ik iets tegen professionele Domina’s heb in het algemeen, terwijl ik vrijwel dagelijks met ze werk als fotograaf. Of dat ik een zekere minachting voor Femdom voel.
Is dat zo? Als ik helemaal eerlijk ben, moet ik toegeven dat niet alles in mijn ogen zijn charme heeft. Zo kan ik me heel moeilijk verplaatsen in de positie van iemand die 300 Euro neerlegt om een uurtje vernederd te worden door een vrouw die daar haar beroep van heeft gemaakt, maar ik stel nadrukkelijk dat ik me daar niet in kan verplaatsen. Accepteren kan ik het wel.
Het draait namelijk allemaal om acceptatie, niet om inleving. Ik begrijp ook niet zoveel van twee getrouwde mannen met een aangenomen kind die de hele avond zoet kunnen brengen met een discussie over spaarzegels van de Albert Heijn, maar mocht het onverhoopt weer eens oorlog worden, dan kunnen ze bij mij wel onderduiken.
[ Deze bijdrage werd eerder gepubliceerd op thekinkyweb.nl ]
