Als u oud genoeg bent en nog over een goed geheugen beschikt, dan kunt u zich fotomodel Naomi Campbell nog wel herinneren. Zij veroverde de harten van werkgevers over de hele wereld, niet alleen vanwege haar uiterlijk, maar vooral ook vanwege haar persoonlijke uitstraling en intelligentie.
Toen zij eenmaal de top had bereikt, kwamen er echter steeds meer nare berichten in de pers, met name over haar agressie. Zo moest ooit een vliegtuig aan de grond gezet worden omdat mevrouw Campbell het personeel aan boord te lijf ging. Reden: mevrouw Campbell vond dat zij niet koninklijk genoeg werd behandeld.
Ik moet vaak aan die incidenten met Campbell denken sinds ik gevraagd ben om hier maandelijks vier stukjes te schrijven. Dat deed ik in het verleden al eens af en toe, maar deze keer kwam ik met de hoofdredacteur tot een wat serieuzere overeenkomst.
Bij zo’n overeenkomst hoort ook dat je met elkaar overlegt waar je naar streeft bij het schrijven van die stukjes. Een belangrijke voorwaarde voor mij was dat ik mijn eigen onderwerpen kon kiezen, dat ik iets voor acceptatie van de gewone BDSM’er mocht doen en daarbij heb ik uiteraard ook gemeld dat ik niet van plan was om als copywriter voor de commerciële BDSM te fungeren.
Ik ben sowieso geen slaaf van wie dan ook, dus leuke stukjes over Femdom en zo zitten er bij mij niet in. Wat ik vanzelfsprekend achtte was dat bij een column een persoonlijke mening centraal staat. Het is immers geen journalistieke exercitie die zich in een keurslijf laat dwingen.
Er wordt hier genoeg gedaan aan promotie voor Meesteressen. Bovendien heet de site The Kinky Web en ‘kinky’ suggereert een wat bredere formule dan alleen het schrijven van odes aan Meesteressen door onderdanige mannen met een plakkerig toetsenbord.
Mijn eerste stuk in die nieuwe constructie ging over mijn kritiek op de media waar *uitsluitend* commerciële Meesteressen aan het woord gelaten worden als het over BDSM gaat. Een paar uitzonderingen, misschien. Zoals de interviews met de schrijfster van 50 Shades die er prat op gaat zelf niet aan BDSM te doen.
Wat een woede riep ik daarmee op. Hoofdredacteur Joris moest er sussend bij komen om uit te leggen dat we eigenlijk allemaal in de commerciële BDSM werken en hij stelde daarbij en passant dat ik in de hoedanigheid van fetisj- en BDSM-fotograaf ook aan commerciële BDSM doe.
Dat was even een komisch moment voor mij, want dat maakt mijn beroep meteen een stuk romantischer dan ik het zo in de dagelijkse praktijk ervaar.
Heel bijzonder was het feit dat een algemene kritiek naar de media en – toegegeven – ook naar sommige commerciële Meesteressen die namens iedereen denken te spreken, ertoe leidde dat ik van vriend en vijand niet alleen hier, maar ook privé persoonlijk getinte kritiek mocht ontvangen.
Ik ben natuurlijk blij met elke discussie, zeker op deze site waar reacties zo uitzonderlijk zijn, maar word ik eenmaal privé bedreigd, dan ga ik me toch afvragen hoe het gesteld is met het uiten van meningen hier.
Natuurlijk ben ik niet bang voor een bedreiging meer of minder, want ik ben gewend scherp te formuleren en ik weet ook wel dat blaffende honden niet bijten. Mensen bedreigen is bovendien sinds de opkomst van extreem-rechts en extreem-links in de politiek een vast onderdeel geworden van de Nederlandse discussiecultuur, maar als ik dan zoals gisteren, na alles wat ik al naar mijn hoofd heb gekregen, ook nog van een nadruppelend wezentje moet horen dat ik hypocriet ben omdat ik de Kinky Awards heb uitgereikt aan Meesteressen, dan breekt toch echt mijn klomp.
Ik word door TKW *gevraagd* dat te doen, ik neem een dag vrij om me voor te bereiden op zoiets, een aardige tekst te schrijven etc. en de Meesteres in kwestie die de hoogste Award heeft gewonnen bevindt zich weliswaar in het pand en weet ook dat ze genomineerd is, maar verwaardigt zich niet eens die Award in ontvangst te nemen omdat ze bezig is met een slaaf in de speelruimte.
Geen kwaad woord heb ik daarover gesproken. Ik doe ook gewoon lekker waar ik zin in heb en ik heb in mijn leven minstens twee prijzen niet persoonlijk in ontvangst genomen, omdat ik op dat moment nét op het toilet zat, maar om mij nu ook al vanwege mijn liefdewerk-oud-papier-inspanningen hypocriet te noemen gaat wel wat erg ver.
Wie ik pas echt hypocriet vind, dat zijn de Meesteressen die bij de woorden prostitutie of seksuele dienstverlening uitgerekend op deze site de vermoorde onschuld gaan lopen uithangen. Hier wordt nota bene de ene na de andere ode aan Meesteressen gezongen. Ontelbare bijdragen zijn het geworden. Bovendien kunnen commerciële Meesteressen hier ook nog eens gratis klandizie ophalen, maar ruimte voor een paar regels kritiek is er niet.
[ Deze bijdrage werd eerder gepubliceerd op thekinkyweb.nl ]
