‘Ik bel je toch niet wakker?’
Middernacht en ik was 59 geworden. Eerder om tien uur ‘s avonds was ik ingedommeld, maar niet écht want op Facebook stond mijn ‘groene lampje’ nog aan, dus ik sliep terwijl ik eigenlijk wakker was.
Na nog twee telefoontjes en kort maar liefdevol bedankt te hebben voor felicitaties ben ik weer naar bed gegaan. Wel zette ik voor de zekerheid mijn telefoon uit.
Ik werd in mijn eentje wakker op mijn verjaardag, iets waar ik nog steeds een beetje aan moet wennen met zoveel liefde om me heen. Op mijn telefoon zag ik dat ik dertig chat-berichten had gemist met teksten als: ‘Waarom sta ik in de negeerstand? Je reageert niet! Ik kan toch zien dat je wakker bent!’
Nee, ik was niet wakker, ik heb zo’n tien uur geslapen met misschien twee korte onderbrekingen van vijf of tien minuten om naar het toilet te gaan en te bedanken voor felicitaties op mijn FB Timeline.
Maar in een parallel universum was ik gewoon wakker omdat mijn ‘groene lampje’ aanstond.
Ik zie de toekomst al voor me. Man lag tien jaar dood in woning, terwijl de buren zeker wisten dat hij leefde, want zijn ‘groene lampje’ had al die tijd gewoon aangestaan.
