AmeaNet

AmeaNet

Ergens op het hoogtepunt van de recessie heb ik in blinde overmoed gesteld dat het door mij in 1996 opgerichte Amea tegen de wetten van de verdrukking in uitgebreid zou worden. Twee maanden later dan aangekondigd is me dat gelukt. Die overschrijding van de deadline heeft niemand echt verrast, maar zelf zit ik nog steeds met open mond en grote ogen naar het resultaat te kijken. Ik roep namelijk wel eens vaker wat als het om Amea gaat. In de praktijk blink ik echter meestal uit in passiviteit als het die site(s) betreft. Nu staat die immense site toch maar in de top drie van Google te schitteren op meer trefwoorden dan ik hier kan weergeven.

2009 was het eerste volle jaar dat de site geen enkele inhoudelijke update kende, terwijl het bezoekersaantal bleef stijgen. Een luxeprobleem, maar echt motiverend is het niet na vijftien jaar aan zo’n site gewerkt te hebben in de waan dat al je mooie inspanningen direct gekoppeld waren aan de hoogte van het aantal bezoekers.

Daarnaast vond ik dat Amea genoeg navolging had gehad in bijna gelijknamige sites met vrijwel identieke content, dus ik verplaatste al mijn energie naar de fotografie en meer dan eens stond ik op het punt de stekker uit die sites te trekken. Waarschijnlijk werd ik daarbij een handje geholpen door het feit dat ik tot driemaal toe ergens als The Pope of Erotic Art werd omschreven.

Verbluffend eigenlijk, als je zo’n site ooit als grap hebt opgezet. Mensen twijfelen vaak of het wel zo is gegaan, maar alleen die naam al: World Museum of Erotic Art. Die kan toch door niemand serieus genomen worden? Toegegeven, ik ben niet altijd een voorloper op het vlak van goede smaak, maar die naam gaat zelfs mij te ver. Dat ik er vervolgens nog eens schaamteloos “AMEA” aan toe heb gevoegd (afkorting van Amsterdam Museum of Erotic Art) zodat de site boven aan alfabetisch geordende directories eindigt, zou ook veelzeggend moeten zijn.

Toch was dat in 1996 genoeg om door Yahoo en het Louvre erkend en gelinkt te worden.

Inmiddels ben ik wel bijzonder trots op de nieuwe site en bloeit mijn enthousiasme weer volledig op. Mijn levenspartner vond – achteraf – dat ik mijn prioriteiten ergens anders had kunnen leggen, maar zo iemand naast je die met gepaste regelmaat in de contramine is heeft ook z’n charme. Anders was ik mogelijk gesmoord in de complimenten, zonder daarbij op de nivellerende steun van een betrouwbare tegenhanger te kunnen terugvallen.

Er is immers – met de Nederlandse politiek als grote uitzondering – te weinig beenruimte voor kleine mensen met grote gedachten. Daarom zou ik als oude man tot slot een wijze raad willen geven aan jonge mensen die met content, graphics en code op de wereldwijde stekkerdoos gaan werken.

Begin NOOIT aan een site als grap. Alles wat op het Internet met lariekoek als hoofdschotel geserveerd wordt, kan niet anders dan een succes worden en voordat je het weet zit je bijna twee decennia later nog met een stijve rug in een bureaustoel 16 uur per dag te ploeteren met als resultaat dat niet je site maar je eigen leven de grootste grap is geworden.