Kwamen mijn ouders in het verre verleden van vakantie terug dan was ‘hoeveel alles overal wel niet had gekost’ het eerste gespreksonderwerp dat mijn vader met zijn gebruinde hoofd aansneed. Hij deed dit niet op terloopse wijze. Nee, hij wist zich van elk terrasbezoek de prijzen van alle consumpties te herinneren en hij zou niet zwijgen voordat hij ze had opgesomd.
Het was niet alleen zijn vakantiehobby. De bonnetjes werden door mijn moeder vergaard en geordend zodat ze die als collages kon verwerken in haar verder redelijk romantisch opgezette reisverslagen van hun tochten door Europa.
Vroeg ik mijn vader op de man af waar hij zich nu het meest had geamuseerd, dan wilde hij vaak wel enthousiast van wal steken, maar vervolgens werd hij al snel door mijn moeder onderbroken.
‘Ja, Jacques, je kunt het daar nu wel zo prettig hebben gevonden, maar ik vond die Schnitzels anders wel aardig aan de prijzige kant. Ik kan me herinneren dat we een paar dorpen verder twee Mark minder betaalden voor een veel grotere Schnitzel waarvan jij bovendien moest toegeven dat hij nog een stuk lekkerder was ook!’
Toen ik op mijn zestiende voor het eerst zelfstandig Europa ging verkennen, nam ik mij voor om mijn geld gewoon uit te geven totdat het op was zonder mij te bekommeren om budgettering; het andere uiterste qua reisinstelling en een die vaak voor nare verrassingen heeft gezorgd. Zo deed ik er ooit eens bijna een maand over om geheel berooid, deels lopend en deels liftend, vanuit Rome in Nederland terug te keren.
In Moskou zou mij iets dergelijks niet overkomen, dus ik koos voor een geheel nieuwe, mijn leeftijd waardige, aanpak. Bloedserieus ging ik mij verdiepen in de waarde van de Roebel ten opzichte van de Euro. Voor dat doel had ik zelfs een currency converter op mijn iPad geïnstalleerd, want ik wist dat ik voor mijn vertrek gedoemd was om toch op zijn minst één nacht het beest uit te hangen. Een mens kwam immers niet elke week in Moskou.
Wat doet een oude man in een vreemde stad om het beest uit te hangen? Hij zoekt het dichtstbijzijnde bordeel en daarvan waren er genoeg in Moskou, dat had men mij al voor vertrek verzekerd. Ik wierp nog een blik op mijn currency converter en leerde mijzelf een ezelsbruggetje aan om Roebels makkelijk en snel om te rekenen naar Euro’s. Dit avontuur kon eenvoudigweg financieel niet stuklopen.
Rekensommetjes prevelend liep ik door de hal van het hotel en wachtte voor de deur op een taxi. Ik wilde een echte Lada of iets vergelijkbaars, want in een dergelijke auto had ik nog nooit plaats genomen. Ik vond een chauffeur uit de Oekraine die nog zo’n voertuig had en samen gingen we op pad. De man sprak geen woord Engels, dus het was maar goed dat ik voor vertrek stevig aan de ‘under the counter’ wodka had gezeten, want dat maakte de gebarentaal over de acties die ik wilde ondernemen een stuk minder gênant. Voor mij althans.
We gingen van het ene bordeel naar het andere, maar na het aanhoren van de prijzen wilde ik meteen weer weg. Duidelijk veel te duur. Ik ging me daar een beetje voor 1000 Euro per half uur zo’n kamer in. Wie dachten ze dat ze voor zich hadden? Een amateur of zo? Mijn chauffeur gaf het echter niet snel op. Nog tot ver in het ochtendgloren reden wij rammelend en stuiterend in de Lada langs Russische wegen en pleinen op zoek naar een betaalbaar bordeel. Vergeefs. Véél te duur, waar ik ook kwam.
Toen deuren eenmaal voor ons gesloten bleven, gaf ook mijn taxichauffeur de moed op. Hij wilde slapen. Ik rekende met hem af en ik schrok me naar van de prijs. 1250 Euro voor die paar ritjes? Nou ja, de schade was groter geweest als ik in een van die bordelen nog voor de daad in slaap was gevallen, zoals mij in het verleden vaker was overkomen.
Jezus, wat een dure stad, dacht ik nog, voordat ik in slaap viel.
Twee dagen na thuiskomst durfde ik pas te kijken wat ik die nacht zoal had uitgegeven in Moskou. Ik kon mijn ogen niet geloven. Iets minder dan vijftig Euro voor die taxi? Veel langer dan u zou vermoeden duurde het voordat ik me realiseerde dat hoofdrekenen en wodka drinken eenvoudigweg niet samengaan.
