Aan het begin van dit jaar, eigenlijk al eind vorig jaar, ben ik aan een project begonnen dat volgens mensen die er verstand van hebben, nooit zal slagen en die kans is ook zeker 80%, maar toch kan ik het niet laten. De redenen waarom deze site eenvoudigweg niet kán lukken zijn ongeveer net zo gevarieerd als de mensen die er een mening over hebben.
Zodra ik het heb over mijn videoproject, dan roept vrijwel iedereen dat een project met video alleen kan lukken als je je opstelt als een YouTube vlogger. Want die verdienen volgens velen bakken geld met de grootst mogelijke onzin. Mocht ik ooit ambiëren de grootst mogelijke onzin te creëren, dan zal ik mij zeker bij YouTube melden.
Natuurlijk moet ik mijn nieuwe site vooral ook goed op Facebook en Instagram promoten. Dat is een advies dat ik mijzelf had kunnen geven, want ik bouw websites sinds 1994 en ik ben altijd heel erg geïnteresseerd in statistieken en inderdaad leveren posts op Facebook en Instagram traffic naar je site, maar het is dataverkeer dat een beetje als motregen uit de lucht komt vallen, want meestal denkt men op een plaatje te klikken dat daardoor mogelijk groter wordt. In plaats daarvan bevinden ze zich dan op mijn website en ze weten niet hoe hard ze op de terugknop moeten drukken om weer als koetjes in de vertrouwde omgeving te komen waar dagelijks hun data wordt gemolken.
Als al je vrienden het doen en zelfs je vijanden (die je niet zonder moed geblokkeerd hebt), waarom jij dan niet?
Het feit dat websites direct ondergeschikt zijn aan social media en zoekalgoritmen is iets waar we ons druk over zouden moeten maken, maar dat doen we niet, want de meeste telefoonbezitters zijn in hoge mate digibeet. Niet schrikken, ze kunnen alles hoor, zo lang het maar binnen een appje op hun telefoon of tablet gebeurt.
Ik heb overigens jaren volgens die vertrouwde regels websites gemaakt en die sites waren soms wel en soms niet succesvol. Inmiddels ben ik echter 64 en interesseert het mij geen mallemoer meer om nog eens een platgetreden pad te betreden dat ik al sinds 1994 ken. Toen waren er nog geen social media, maar het gevecht met de vaak lokale zoekmachines loog er indertijd ook al niet om.
Een van de eerste directeuren van Google – ik ben zijn naam vergeten – had de stelling dat elke site met goede content succesvol zou worden – ongeacht hoeveel energie erin gestoken was met bijvoorbeeld SEO, oftewel search engine optimization, wat een benoeming is voor slimmer proberen te zijn dan een paar duizend hoogopgeleide geeks die over kwantumcomputers beschikken. Die laatste richting ben ik in ieder nog nooit ingegaan en ik ken eerlijk gezegd ook niemand die daar succes mee heeft geboekt.
Toch heb ik besloten al die goede raad terzijde te leggen en het beproefde concept van een succesvolle website geheel om te keren. Om dat te begrijpen moet ik eerst voorleggen wat een succesvolle site tegenwoordig eigenlijk is. Even los van het feit dat websites die als persoonlijk initiatief gebaseerd zijn op de gedachte dat interessante content automatisch ook interessante bezoekers oplevert tot een snel uitstervende soort behoren. Zijn in de zeer nabije toekomst echter alle websites die niet naar de monopolie van een marktsegment streven allemaal dood, dan geldt hetzelfde voor het Internet. Dan krijgt u voortaan alleen nog reclameboodschappen en herinneringen van de belastingdienst in uw mail of apps. En uiteraard verzoeken van uw werkgever om op zondagochtend nog ‘ff’ een probleempje op te lossen.
Ik ben geen wetenschapper en wil dat vooral ook niet zijn, maar het aantal bezoekers van succesvolle websites die niet bij een groot tech concern zijn aangesloten, bestaat voor een zeer groot deel uit ‘bots’, ‘crawlers’ en programma’s die SPAM proberen te injecteren via contactpagina’s of commentaarfunctionaliteit. Daarnaast heb je de ongeduldige klikkers die binnen een seconde weer van je site vertrekken omdat die niet zo snel is als de pagina’s van bijvoorbeeld Facebook, waar ze over een van de grootste serverparken ter wereld beschikken. Het doel van Facebook is dan ook om een punt te bereiken waarop hun pagina’s binnen een milliseconde op je scherm staan, zelfs als je eigen internetverbinding is uitgevallen. Een beetje zoals nieuwe Microsoftcomputers al ‘naar huis gebeld hebben’ voordat je het wachtwoord van je Internetprovider hebt ingevoerd, maar dan nog een tikje kwaadaardiger.
Apple is overigens ook al een tijdje niet meer je beste vriend die zo van design houdt.
Dit wordt te langdradig, vrees ik. Wat ik bedoel met het omkeren van het concept van websites bouwen, is dat ik probeer een website te bouwen op een heel oude gedachte en dat is dat een Internet dat van nature een mondiaal karakter heeft, alleen nog van dienst kan zijn voor een gerichte, lokale doelgroep als je er ook naar streeft dat die lokale doelgroep fysiek bij het project betrokken wordt.
Heel utopisch gedacht, ik weet het. Aan de andere kant is het Internet uit utopische gedachten geboren en door grijpgrage pragmatici omgetoverd tot een hele grote klont narigheid die ervoor gezorgd heeft dat mensen in 2019 net zo moeilijk zonder hun telefoon kunnen als in de vorige eeuw zonder sigaretten. ‘Je moet wat in je handen hebben,’ was toen het meest gehoorde argument van rokers.
Hoe dan ook. Met dit alles in mijn achterhoofd startte ik NTV, oftewel Nieuwmarkt TV. Een kleinschalig project dat ik samen met vriendin en zoon gestalte geef en ik geef ruiterlijk toe dat ik op Twitter aan promotie doe door dagelijks een bericht te plaatsen. Eenvoudigweg omdat een site die helemaal geen inbound links heeft niet van de grond komt.
Ondertussen film ik de directe omgeving. Wie geen zin heeft om op zondagochtend vroeg op te staan om te zien wat voor troep toeristen hebben achtergelaten voordat de vuilnisophaaldienst komt, vindt in mij een vriend die met een actiecamera op de fiets gemonteerd door de buurt rijdt om alles vast te leggen en als iemand me vraagt wat ik aan het doen ben, dan leg ik dat uitgebreid uit en zorg ervoor dat de persoon in kwestie weet hoe hij mijn site kan vinden.
De site bevindt zich nu nog in het stadium dat ik alleen wat lokale gebeurtenissen versla, maar zodra die wat groter is, ben ik ook van plan mensen te interviewen over hun leven hier in de buurt. Honderd keer kleinschaliger dan de plaatselijke omroep AT5, maar valt er ergens een toerist in het water dan zit ik niet naast mijn politieradio om met mijn camera op de fiets te stappen, dat laat ik graag aan hen over.
Waar dit project eindigt of hoe het zal aanslaan, dat weet ik niet. Het groeit op bijna organische wijze en het concept wordt wekelijks, zo niet dagelijks, een beetje aangepast. Zo hadden we in het begin een strikte uitsluiting voor fotografie, maar inmiddels is er ook een NTV foto-archief.
Mocht het project over drie jaar geheel mislukt blijken te zijn, dan heb ik heel wat door de buurt gefietst en ben ik op zijn minst tien kilo afgevallen en dat werd hoog tijd.
Het leven is zo mooi. Als je maar niet te veel naar anderen luistert.
